Ваяры ідуць з паходняй,
зь перамогаю маркотнай.
Іх мільёны адной волі,
а астатнія – у полі.
Жабракі плятуцца збоку –
на варожы шлях – ні кроку.
Іх адданасьць да Радзімы
адняла жывыя сілы.
А за імі ўсьлед – сабака.
Наглядзеўся, бедны, жахаў
галаву паціху ўскінуў, –
ён забыўся, што загінуў...
14.I.1999.
|
|
